यात्रा

मलाई जापानको यात्रा भरि खास भाषा, खाना, बाटो कुराकानी आदि कुनैमा समस्या परेको थिएन किनकी हर बखत गाईडको रुपमा कोहिन कोहिको हातको औंला समातेर घुम्न पाएको थिएं। तर आज देखि अर्थात Nagano to Tokyo सम्मको यात्रा आफैंले गर्नु थियो, साथमा कोहि पनि थिएनन्।, गाईडको रुपमा ।तर आजबाट Tokyo जस्तो बिशाल माकुराको जालो जस्तो बाटो त्यो भन्दा पनि Train station को कहाली लाग्दो route मान्छेको भीड, जात्रा मा हराएको बालक हुइन्छ कि? .......

जेहोस म Tokyo मा जुन ठेगाना मा जानु पर्थ्यो त्यहाँ सम्म पुग्नु भनेको मेरो लागि चन्द्रमाको यात्रा जस्तै भएको थियो। तर म बस्ने घरको भगवान जस्तो आदरणीय दाजु मलाई लिन Tokyo को Ikebukuro सम्म आएको देखेर त मेरो खुशी को सिमा रहेन। अनि वहाँ दाजु Mr. Kazuo Hirao संग त्यहाँ देखि घर सम्म जाने बाटो, एउटा भर्खरै बामे सर्न लागेको नानीलाई सिकाएझैं मलाई सिकाउदै घरमा लानु भयो। किनकी भोली देखि त मैले आफै Tokyo संग परिचय गर्दै उस्लाई दौंतरी बनाउनु छ। भोलिदेखि मेरो Offical visits हुने छ। आज सम्म त नितान्त घुमफिर मात्रै हो। भोलि देखि मैले मेरो अफिसको प्रतिनीधि भएर काम गर्नु छ।

Hirao दाईले घरमा पुग्दा साथ मेरो लागि खाना बनाउदै हुनहुन्छ

मलाइ Mr. Hirao को बारेमा यस ब्लगमा लेखन् एकदम लाज लागेको पनि छ, अनि त्यत्रो दुस्साहास गर्न पनि आंट छैन, Hirao दाजु को बारेमा मेरो जस्तो भाँच्चेको कलमले परिचय दिएर।म जस्ताले वहांको बारेमा ब्याख्या गर्नु भनेको वहाँको कद लाई छोट्याउनु हो। आफै बिभिन्न किताबकक लेखक, अनि ति किताब सर्बोकृष्ट भएर पुरस्कृत भइसक्नु भएको छ अनि वहां जापानीज भएर पनि नेपालको बारेमा अहिले सम्म मेरो भन्दा पनि धेरे ज्ञान छ। म त कट्टु पनि नलगाउने बेलाम नेपालको तातोपानी भन्ने स्थनमा बसेर नेपाली नेपाललाइ माया गर्दै एउटा पुरै गाऊको रैथाने ठिटो बनेर बस्नु भएको थियो। वहांको बारेमा पछि पनि लेखुला जेहोस हिराओ दाई यो ब्लग मार्फत पनि तंपाईलाई धन्यबाद।